Nazomer 2022

Ga je mee wandelen?” vraagt Erik. Het is vrijdag, ergens midden in mei, Eriks vrije dag. Zelf heb ik nog een waslijst aan werkklusjes te doen, maar geen zin om achter de computer te kruipen. Buiten schijnt de zon uitbundig, dus spijbelen lijkt me voor vandaag de beste optie. Toch voelt het niet helemaal oké als ik even later Gelselaar, een klein dorpje in de buurt, binnenrijd en de auto parkeer. Ik moet echt nog wat goede verhalen ‘scoren’ voor het augustus/september-nummer. Voorzichtig opper ik of we misschien een klein rondje kunnen doen, zodat ik daarna toch nog wat kan afmaken. Erik is onverbiddelijk: we doen de hele route of geen route. Ik geef me gewonnen.

Plan is om het Boereneschpad, een Klompenpad-wandeling te lopen. Ik hoor veel enthousiaste verhalen over klompenpaden, maar zelf heb ik er nog nooit een gelopen. Vandaag is dus de vuurdoop. Twaalf kilometer is de route. En we kunnen hem zelf verlengen of inkorten. Al snel heb ik door dat de charme van een Klompenpad, het onverwachte is. Wantwaar we ook lopen, we worden telkens verrast door iets wat we niet vooraf hadden bedacht. We wandelen dwars door weilanden, over een eeuwenoude es, langs boerenerven en kabbelende beekjes, door bosgebied en passeren een levensgroot ganzenbord. Af en toe duikt er een mooi dorpsgezicht op met een charmant kerkje of ontdekken we - verscholen in het groen - een oude boerderij. Dit is wat het platteland zo mooi maakt.

Onderweg lukt het me aardig om mijn werk, mijn deadlines en overige beslommeringen te vergeten. Maar met de finish in zicht borrelt de onrust alweer op. We doen er net wat langer over dan we van tevoren hadden ingeschat. Vooral omdat het, door de flinke regenbuien van de dagen ervoor, drassig is op de paden en in de weilanden. Eenmaal terug in Gelselaar vindt Erik dat we nog een kop koffie moeten drinken in het plaatselijke café. Vooruit één kopje dan, maar daarna moet ik echt nog iets doen, zeg ik. We stappen café-restaurant Florijn binnen. De tijd heeft er stilgestaan. Ik complimenteer eigenaresse Rita met het vintage-interieur, want ik vind het écht wat hebben. We raken aan de praat. “Schrijf je voor Naober? Wat leuk!”, zegt Rita. En voordat ik het weet, zijn we aan het brainstormen over allerlei mogelijk leuke verhalen. Rita blijkt een ideeënmachine. Ze spuit het ene na het andere onderwerp. Huizennood op het platteland? Hiertegenover wonen ze met drie generaties onder één dak. Ik ga naar huis met namen en telefoonnummers. In het nazomernummer lees je het eindresultaat.

Overigens: die vrijdag heb ik niks meer gedaan, maar wel wat geleerd. De echte verhalen vind je niet achter een computerscherm, maar gewoon op straat…

Jolanda Hofland

PS: Vanaf dit nummer gebruiken we gerecycled papier, zo dragen wij ook ons steentje bij aan een beter milieu.
PPS: Uiteraard ook een artikel over de leukste Klompenpaden