Old iezer

Eind januari begon ik aan dit fotoproject, Van Ontwerp tot Optocht. Inmiddels ben ik toe aan het achtste Fotovertelsel, op de achtergrond een flink fotoarchief. Er zijn dan ook al ruim drie maanden verstreken! Eind april, na het poten van de dahliaknollen, was ik een weekje op vakantie naar Berlijn. Weer terug in de corsoschuur was ik aangenaam verrast, wat was er veel gebeurd in die tussentijd! De eerste paar weken scharrelde ik voornamelijk nog rond tussen ‘old iezer’. Ondertussen zijn de bouwers begonnen met het kartonneren van de geraamten waardoor de uiteindelijke vormen pas echt goed zichtbaar worden. Over het aangebrachte karton komt vervolgens een laag papier maché. Zo langzamerhand is dat (old) iezer dus steeds minder zichtbaar, behalve dan het grote chassis midden in de bouwschuur.

Van echt oud ijzer, old iezer in dialect, is al lang geen sprake meer. Er wordt gewerkt met deugdelijk en betrouwbaar materiaal. Dit is overigens ook een vereiste die is opgenomen in artikel 8 van het optocht regelement. In de beginjaren, zo vertelde Harry mij in januari, probeerden we de kosten voor een corsowagen zo laag mogelijk te houden. Toen werd er inderdaad vaak gebruik gemaakt van old iezer, en bouwde Teeuws met dat wat voor handen was, ook al was dat niet altijd het meest geschikte materiaal. In 1993 leidde dat een absoluut dieptepunt in de historie van corsogroep Teeuws, een catastrofe die ervoor heeft gezorgd dat de uitvoering van de corsowagens in de jaren erna een stuk duurder werden.

Dat jaar werd er met hart en ziel gewerkt aan de wagen ‘Decemberrace’. Een schitterend ontwerp waarin de kerstman op zijn arrenslee met rendieren ervoor de achtervolging inzet op Sinterklaas en Amerigo. Wie trekt de meeste kopers! Nek aan nek raceten ze over de daken van Lichtenvoorde. Blijkbaar hadden de beide olde kearls het iets te bont gemaakt, want bij het verlaten van de bouwschuur zakte de constructie gedeeltelijk in elkaar! Sinterklaas en Amerigo konden hun evenwicht niet langer bewaren en stortte beiden neer op het erf van de boerderij. Moet je jezelf toch eens voorstellen: dat de wagen waar met man en macht aan gewerkt is, Van Ontwerp tot Optocht bijna tien maanden lang, op het moment van vervoeren naar de startlocatie onherstelbaar beschadigd raakt zodat deelname aan het Bloemencorso niet langer mogelijk is.. Dan horen we zelfs de aller-stoerste Achterhoekse kearl met tranen in zijn ogen zeggen: sterk spul hè Fischerman’s Friends.

Een van de mannen, vanaf de oprichting al bij Teeuws betrokken, had vlak na de crash van Decemberrace naar zijn vrouw gebeld om het verdriet met haar te delen. Zij is net als ik geen geboren Achterhoekse, en dus niet opgevoed met het corsovirus. Toen zij geschrokken vroeg waarom hij toch zo verdrietig was, en hij vertelde dat de corsowagen was gesneuveld, reageerde zij opgelucht: oh, is dat alles?! Inmiddels heeft het corsovirus haar ook overmeesterd en moet ze er niet aan denken iets dergelijks mee te maken. Na de officiële optocht op zondag worden alle corsowagens weer opgesteld op het juryterrein zodat nu ook de toeschouwers de wagens van dichtbij kunnen bekijken (in de ochtend is het terrein alleen toegankelijk voor de juryleden). Decemberrace stond daar natuurlijk niet bij. Om nog een beetje eer van al het bloed, zweet en tranen te hebben, kon iedereen de wagen komen bekijken op het erf van de boerderij. Blijkbaar was iedereen toch wel heel erg benieuwd wie er nu gecrasht was, de kerstman of Sinterklaas, want de belangstelling was groot. Er werd zelfs een bus ingezet om mensen van het corsoterrein naar de boerderij te brengen! Bij de corsowagen werd een bord neergezet waarop stond: VRIJE GIFT met daarnaast een blik waar mensen hun vrijwillige bijdrage in konden doen. Het gevoel van medeleven was groot, het gedoneerde bedrag bracht Teeuws nog een klein beetje troost. Zo gaat dat in de Achterhoekse streek. Bloemencorso doe je ‘met mekare’, met alle corsogroepen samen wordt het feest (dat tot het cultureel erfgoed van Nederland behoort) gevierd. Als er dan een corsogroep uitvalt op zo’n trieste wijze, is een hart onder de riem steken het minste wat je doen kunt.

Dus geen ondeugdelijk old iezer meer! Er wordt met veel zorg en aandacht aan de basis van de wagen gewerkt. Ondertussen worden de steigers rondom Zwarte Magie opgebouwd, die inmiddels tot de balken onder de nok rijkt, 8 meter hoog. De uiteindelijke vorm en techniek worden steeds zichtbaarder, en dat beloofd wat! De steigers zullen echter nog twee keer opnieuw opgebouwd gaan worden? Voordat de corsowagen namelijk daadwerkelijk aan de optocht deelneemt, zal alles meerdere malen uitvoerig getest worden. Omdat de schuur hiervoor te klein is, moet de wagen uit de schuur worden gereden, en zullen de steigers weer moeten worden afgebroken. Voorlopig hebben de bouwers hun handen dus nog vol aan het (old) iezer!

Janette van Egten, Klomptgoed - Wordt vervolgd.