Vogels kiek'n

Het vogelen of vogelspotten in Nederland nam een enorme vlucht door de corona-pandemie. Niet alleen onder gepensioneerde mannen met baarden! Naober-redacteur Mirjam Enzerink is al sinds haar jeugd gefascineerd door vogels. Voor haar 50ste verjaardag mocht ze op pad met vogelgids Louis van Oort.

Het verbaasde me als kind dat mensen bang kunnen zijn voor vogels. Voordat een buurtkat onze grasparkiet Sjimmie vleugellam maakte, renden vriendinnetjes vaak gillend door ons huis. De armen beschermend om het hoofd, bang dat Sjimmie op ze zou landen. Mijn buurmeisjes droegen midden in de zomer regenlaarzen in onze achtertuin, want daar hipte tamme kraai Gerrit rond. Die had de neiging om met zijn zwarte snavel op glanzend gelakte teennageltjes te tikken. Mijn tenen waren meestal zwart van de aarde. Dankzij een scheve voortand kon ik fluiten als een zangvogel. Daar was ik trots op, want we spraken voor mijn gevoel dezelfde taal. De ‘tamme’ vogels hebben mijn liefde voor vogels in de natuur aangewakkerd. De manier waarop ze vliegen, hoe ze zingen, de glanzende veren. Ik vind ze fascinerend. Soms tot ergernis van de mensen in mijn omgeving, want dan heb ik alleen nog maar oog voor de rode wouw die overvliegt. Of de lijster die zingt. Vaak genoeg hoor en zie ik iets vliegen waarvan ik de naam niet weet. Vandaar dat er al heel lang een vogelexpeditie op mijn bucketlist staat: op pad met een échte expert om me van alles te leren.

Ga in het lentenummer (2022) met Mirjam mee op vogelexcursie en leer wat een (beginnende) vogelaar moet weten, wat je mee moet nemen en maak kans op het boek 'Vogelaars (nooit) uitgevogeld'.