Natasja

Oosterlingen die op zaterdag het live-radioprogramma Spijkers met koppen van de VARA willen bijwonen, dienen huis en haard bijtijds te verlaten. Ze moeten ervoor naar een café in Utrecht en dat is nou niet meteen naast de deur. Het programma duurt van twaalf tot twee, maar wil je een zitplaats, dan dien je om tien uur voor de deur van The Florin (zo heet de zaak) te staan. Dat is het moment – en niet eerder – dat de deuren open gaan en het wachten op de presentatoren Felix Meurders en Dolf Jansen begint. Met een kopje koffie – of twee – duurt dat wachten niet lang. Er is namelijk van alles te zien. De technici doen hun werk, redactiedames lopen ijverig heen en weer en zodra ‘de muziek’ binnen is, begint de ‘soundcheck’.

De muziek – meestal niet de minsten uit de vaderlandse artiestenwereld – is één reden om te gaan, de actuele gasten de tweede. Eind januari was de Twentse cabaretière Nathalie Baartman te gast om met Dolf Jansen te praten over haar nieuwe theaterprogramma Voest. Natuurlijk ging het ook over Twente, haar accent, de lange ooo’s en aaa’s, de nadelen van de stad en de voordelen van het platteland. Praten met Dolf Jansen is een waagstuk, maar de Boornse bleef fier overeind en gaf hem lik op stuk waar dat kon. Jansen, niet onbekend met de podia in Oost-Nederland, liet tussen de grappen en grollen door weten veel waardering te hebben voor het oostelijke publiek. Dat dan weer wel. Hij vroeg haar aan te geven waarom het dialect soms zo veel kernachtiger is dan de standaardtaal. Nathalie vertelde hem toen dat ze tijdens een wandeling met haar dochter een oude buurman was tegengekomen. Die had haar gevraagd hoe het ging en wat ze zoal deed. “Nou, beetje werken, beetje uitslapen”, had ze geantwoord. De buurman had als door een wesp gestoken gereageerd: “Oetsloapn? Oetsloapn? Da’s lech verknooien!”

De laatste vraag was waar Voest in première ging. Waar iedereen de naam van een Twentse schouwburg verwachtte, was het antwoord: “In Aalsmeer. Dat is zo’n lief theatertje!”