Pestmest

Columns 9 juni 2016 0

Het weer is onpeilbaar. Eind 2015 trok extreem weer aan ons voorbij. Dat was nog voor El Niño in december zijn hoogtepunt bereikte. El Niño veroorzaakte overal ter wereld droogtes en overstromingen. In ons land kampen we met een veel natter voorjaar dan normaal. Ik heb veel nieuwe buitenzwembaden gezien op mijn ritten door het land. Wintergranen verdronken en akkers verslempten; heel slecht voor de bodemstructuur. Ganzen hebben het erg naar hun zin in die speelvijvers, maar met hun platvoeten lopen ze de weilanden kapot. Veel boeren regelen de drainage zelf, deze winter was het echter niet bij te houden.Boer groef de greppels die het water naar de sloot moeten afvoeren regelmatig dieper uit. Inmiddels zat hij diep weggezakt in zijn klaagstoel. Na de winter staat hij altijd te popelen om aan het werk te gaan. Het achterstallig onderhoud aan machines en stallen is gedaan en de vakantie zit erop. Het land moet bewerkt en het liefst meteen, want de kelder zit vol mest. Vanaf 16 februari mogen boeren pas drijfmest uitrijden om te voorkomen dat de mest uitspoelt naar het grondwater.

16 februari bracht dit keer helaas geen verlossing: het bleef regenen. Normaal gesproken komen boeren en loonwerkers uit alle hoeken en gaten om mest op het land te rijden. Nu bleef het rustig. Alleen hoger gelegen percelen werden geïnjecteerd. Je kunt geen mest uitrijden als je trekker verdrinkt.

Toen kwamen er eindelijk droge dagen. Koud met een pittig drogende wind. De telefoon van de loonwerker stond roodgloeiend: alle boeren wilden als eerste van hun mest afgeholpen worden. Boer kon eindelijk de mest mixen tot een homogene massa. De kelder zat inmiddels zo vol dat door het mixen de mest omhoog kwam. De arme koeien stonden sneu met de poten in de mest. Geen dag meer te verliezen.

Op 1 maart stond Boer om 8 uur als eerste ingeroosterd bij de loonwerker vanwege hoge nood. Nachtvorst dreigde alsnog roet in het eten te gooien. Mest uitrijden met vorst mag niet; kan ook niet, omdat alles kapot wordt gereden. Geobsedeerd staarde Boer naar de thermometer. Om het kwartier kreeg ik informatie door: “Het vriest 2,2 graden.’’ Of: “Het vriest nog maar een halve graad!” Om 9.52 uur stond de thermometer op 0. Boer ging op de weg staan. De loonwerkers konden nu elk moment komen. Om 14 uur was 20% van de kelder leeg. Om 14.30 uur begon het weer te regenen, dagen achter elkaar. Ik hoop dat – tegen de tijd dat u dit leest – het weer zich gematigd heeft en zich zonder extremen gedraagt. Doe maar gewoon, dan doe je immers al gek genoeg.

Irene van der Aart

Irene van der Aart is cabaretière en actrice. Sinds 2003 heeft ze een relatie met een veehouder uit de Achterhoek. Tussen haar klussen in het land door reist ze al tien jaar heen en weer tussen Amsterdam en de woonplaats van Boer. Haar boek ‘De Boer op’ gaat over de verschillen tussen stad en platteland. Irene was columnist voor Naober van 2012 tot 2018.

Plaats een reactie

0 Reacties