Over bekende en bijzondere mensen. Spraakmakende en ontroerende verhalen van onze "naobers".
In eerdere columns heb ik mijn liefde voor het rennen en wandelen in de natuur beleden. Juist in deze periode van het jaar, probeer ik tijd te maken om mijn hoofd leeg te maken en mijn lijf een beetje ‘in shape’ te houden.
“Mensen denken vaak dat ze mijn verhaal hebben gehoord. Delen van het verhaal zijn ook al wel verteld. Nu is het tijd voor mijn verhaal.”
Oud-schaatsster, schaatscoach en drievoudig Olympisch kampioene. Twee keer won ze de 1000 meter en één keer de 1500 meter. Haar bijnaam was ‘Timmertje’. Tegenwoordig woont Marianne in Hierden.
Soms raakt nieuws me persoonlijk. Daar twitter ik dan over. Zoals destijds de weigerambtenaren die geen homo’s en lesbiennes wilden trouwen. Belachelijk. Ook het gelieg, gedraai en gekonkel rond vliegveld Lelystad zit me hoog.
We waren nog te jong om écht uit te gaan, maar we mochten wel op dansles. Op zaterdagavond, bij Reinders in Goor. Daar leerden we het echte werk: Engelse wals, quick step, tango, chachacha en rumba.
Gewapend met een hamer en een viefduumer (een spijker van tien centimeter) kies ik de aanval om na de eerste herfststorm de hangplant voorgoed hurricaneproof te maken. W
In het dorp waar ik woon is een brandweerdag altijd de afsluiting van de laatste kindervakantieweek. Dan is er een heel parcours vol waterpret met als hoogtepunt een bak vol schuim waar de kinderen dingen in moeten zoeken.
Bruin, bruiner, bruinst. Wat een droge zomer was het. Mijn tuin is verworden tot een kruising van de Sahara en het droogboeket van mijn oma uit de jaren zestig. Het gras in mijn tuin is bruin.
Kijk maar, hier houdt de bewegwijzering op.” Verdwaasd turen we met z’n tweeën naar het kaartje dat we van Hotel Bloemenbeek in De Lutte meekregen. De kinderen zijn een weekendje bij opa en oma en Menno en ik zijn samen op pad